A crise hondureña parece acabar
"Se vas a dar a luz iguanas, criamos iguanas", dixo. Pero non haberá máis mortos nesta cidade por culpa de ti. (páxina 11)
"¿Que pensas?" José Arcadio, honestamente, respondeu: "Merda do can. (páxina 14)
"Non enviamos papeis nesta cidade", dixo sen perder a calma. E para que o saiba dunha vez, non precisamos ningún corregidor porque aquí non hai nada que corrixir. (páxina 25)
O pai Nicanor levantou a man e as catro patas da cadeira aterraron no chan ao mesmo tempo.
-Nego el dixo. Factum hoc existentiam Dei probe sine dubio. (páxina 36)
"Non es liberal nin nada", díxolle Aureliano sen molestarse. Non es máis que un carniceiro.
"Neste caso", respondeu o doutor con igual calma, "regálame a pequena botella". Non o necesitas máis. (páxina 43)
"Non hai absurdo", dixo Aureliano. É a guerra. E non me diga de novo Aurelito, que xa son o coronel Aureliano Buendía. (páxina 44)
"Aí deixamos Macondo por ti", foi todo o que lle dixo a Arcadio antes de marchar. Deixámolo ben para ti, asegúrate de atopalo mellor. (páxina 45)
"Son a nai do coronel Aureliano Buendia", anunciou. Os centinelas bloquearon o seu camiño. (páxina 52)
Pido que a sentenza se faga en Macondo ", dixo. O presidente da corte estaba chat.
"Non estiveses vivo, Buendía", dixo. É unha tentativa de comprar tempo. (páxina 54)
"O perdemos por sempre", exclamou Úrsula mentres a lía. O Nadal pasará por ese camiño ao final do mundo. (páxina 61)
A súa preguiza era tan grave que cando se lle anunciou a chegada dunha comisión do seu partido autorizada para discutir a encrucillada da guerra, deulle a volta á hamaca sen espertar completamente.
"Leva-las ás prostitutas", dixo. (páxina 70)
"Non me verás", dixo o coronel Aureliano Buendia. Pon os zapatos e axúdame a acabar con esta maldita guerra. (páxina 71)
———- Isto é un pouco cansativo, ás veces parece que a vida é unha novela. Que tal dar un salto.
"Ditoso vostede o que sabe", respondeu. Por un, só agora doume conta de que loito polo orgullo. (páxina 173)
"Coronel", dixo outro dos seus oficiais, "aínda ten tempo para quedar ben". Sen desanimarse, o coronel Aureliano Buendía asinou o primeiro exemplar. (Páxina 173)
Toma secuencialmente do libro "Cen anos de soidade”. Calquera similitude con personaxes reais só é un simple presagio de Don Gabriel coincidencia.